با اندکی تاخیر به مناسبت شهادت حضرت امام سجاد(ع)

امام سجاد(ع)، امام چهارم شیعیان، فرزند امام حسین(ع).

در کربلا همراه  با امام حسین(ع) بوده، اما بدلیل بیماری در جنگ حاضر نشده است.

در سفر شام همراه اسرا بوده و در کنار حضرت زینب سلام الله علیها خطبه خوانده و از اهلبیت دفاع نموده است اما اینکه محتوای خطبه چه بوده و چه تاثیری در آن فضا داشته چیزی نمی دانیم.

کتابی بنام صحیفه سجادیه دارند شامل ادعیه، شاید چیزی شبیه به مفاتیح الجنان.

شاگردی بنام ابوحمزه ثمالی دارند که دعای ابوحمزه معروف - ماه مبارک رمضان- از وی روایت شده است.

لقبش زین العابدین است که گاهی در افواه عمومی قدیم از ایشان با عنوان سجاد بیمار نیز یاد می شد.

موارد فوق مجموعه شناختی است که در جامعه و عموم مردم با عمقی کم و بیش متفاوت در مورد امام سجاد(ع) وجود دارد. بدون شک اکثر ما در مورد همه امامان اطلاعاتی ناچیز و دست دوم و سوم داریم. اطلاعاتی که شاید برای امروز و همیشه ما کارآمد و درس آموز نیست و سبک زندگی و منش و رفتار ایشان را نمایان نمی سازد واز ترسیم الگوی عملی و حیاتی برای ما نا توان است.و از اینجاست که پیوند های ما با ایشان محدود به روزهای خاص(ایام ولادت و شهادت) و آن هم در سطح بسیار نازل محقق می شود.

به نظر حق بزرگ این امام در استمرار اهداف نهضت عاشورا مغفول واقع شده است و باید بیش از این در باره این امام گفت و شنید و خواند. چرا که هر چقدر میزان شناخت و معرفت ما به ایشان بیشتر شود، مسیر هدایت صحیح و واقعی شفافتر ترسیم خواهد شد. به نظر برای حرکت در مسیر شناخت ایشان هم نقش خودمان را نباید به عنوان یک شیعه نادیده انگاریم و هم نقش نهادهای متولی امور دینی و رسانه های دیداری و شنیداری را و هر کدام باید نقش خود را به خوبی ایفا کنیم.

به نظرم اولین گام برای شناخت این امام همام، ارتباط و انس دائمی با کتاب ارزشمند صحیفه سجادیه است تا از این رهگذر به بخشی از مقامات و مکارم اخلاقی ایشان شناخت پیدا کرد. صحیفه سجادیه کتابی  است که نیازهای امروز ما  را به خوبی بیان نموده است .کتابی که خوانش روزانه و مستمر آن تضمین کننده سلامت معنوی ما  است.

انسان در نظام هستی،ارتباطات و روابط گوناگونی دارد که معمولا به چهارعنوان کلی ارتباط با خدا، ارتباط با خویشتن، ارتباط با دیگران و ارتباط با طبیعت و جهان هستی تقسیم می شود و افرادی که دارای ارتباط مطلوب با خدا، خود و دیگران هستند از سلامت معنوی برخوردارند. در این صحیفه نورانی این ارتباطات به زیبایی و با بهترین زبان و سبک مورد تاکید حضرت قرار گرفته است که برخی از آنها عبارتند از:

• ارتباط با خدا در دعاهای مختلف صحیفه این ارتباط مورد تاکید ویژه قرار گرفته وبه نظر زیر بنای همه ادعیه همین نوع ارتباط است به عنوان نمونه در دعاهای 1(حمد و ثنای الهی)، 6 (نیایش هنگام صبح و شام) ،9 (درخواست آمرزش از خداوند)، 35 (در بیان رضا به قضاء الهی) و ...

•ارتباط با طبیعت و جهان هستی(دعاهای 36(نیایش هنگام شنیدن رعد و برق) و19(در طلب باران)

•ارتباط با دیگران (دعاهای 5 (دعا برای خانواده و دوستان)، 4(طلب رحمت بر پیروان پیامبران)، 24 ( درباره پدر و مادر)، 25 (درباره فرزندان) ، 26(درباره همسایگان و دوستان)، 27 ( درباره نگهبانان مرزها) و ...

•ارتباط با خویشتن در دعاهای 33 (در طلب خیر)، 38 (در عذر خواهی)، 40(نیایش هنگام یاد کردن مرگ و...)

امید آنکه بتوانیم در ادامه به صورت جدی مفاهیم ادعیه صحیفه سجادیه را مورد بررسی قرار دهیم و از خداوند متعال در طی این طریق نورانی مدد می جوییم؛ چنانکه دردعای 33 از لسان مبارک امام سجاد(ع) می خوانیم:

وَ اخْتِمْ لَنَا بِالَّتِی هِیَ أَحْمَدُ عَاقِبَةً وَ أَکْرَمُ مَصِیراً إِنَّکَ تُفِیدُ الْکَرِیمَةَ وَ تُعْطِی الْجَسِیمَةَ وَ تَفْعَلُ مَا تُرِیدُ وَ أَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ

بار خدایا، کار ما به راهی انداز که فرجامش پسندیده تر بود و سرانجامش بهتر، که هر فایدت که از تو رسد گرانبهاست و هر بخشش که کنی عظیم است و هر چه خواهی کنی، و أنت علی کل شی ء قدیر.