ماجرای تیراندازی محمود کریمی مداح مشهور هنوز هم با روایت های مختلف مورد توجه رسانه ها و مطبوعات است. فارغ از همه مباحث حقوقی و شکلی چند نکته قابل توجه است:

·     اشتباه اشتباه است، فرقی نمی کند از هر کس، با هر عنوان و جایگاه و در بسیاری موارد غیر قابل جبران و پذیرش، پس نباید عده ای با انواع تاویل ها و تفسیر های مختلف و گاه توجیهات نامعقول و غیر معمول در پی تطهیر چهره فردی که مرتکب اشتباه شده باشند چیزی که این روزها از سوی برخی اتفاق افتاد.

·     موضوعاتی از این دست محل تصفیه حسابهای سیاسی و عقیدتی نیست لذا نباید در مقابل، عده ای دیگر شمشیر از نیام کشیده و در پی لگد مال نمودن این شخص برآیند، چرا که هر افراط و تفریطی ریشه در جهالت دارد.

·     نگاه عموم مردم به فعالان حوزه دینی نگاهی آمیخته با نوعی معصومیت انگاری است. بدین معنا که هر کس در این حوزه ها فعالیت می کند باید چیزی شبیه معصوم باشد لذا اگر لغزشی از یکی از افراد این حوزه مشاهده شد، آنرا بر نمی تابند و سریع موضعگیری های متفاوتی می کنند. در صورتی که محمود کریمی و امثالهم افرادی هستند شبیه همه ما، آمیخته از همه شهوتها و غرورها و صفات خوب و بد، لذا این تصور در جامعه ما چندان مناسب نیست و باید اصلاح شود، لذا هیچکس را مصون و بری از خطا و اشتباه ندانیم.

·     اگر چه نکته قبلی بدین معنا نیست که این افراد نیز نباید نظارت و مراقبت بیشتری بر اعمال و رفتار و حرکات خود داشته باشند، چرا که به هر حال اینها برای بسیاری از جوانان و متدینین جامعه نوعی الگو محسوب می شوند و انتظار بیشتری می رود.

·     بت ساختن از افراد، تقویت روحیه قهرمان پرستى و چماق کردن شخصیتها از جمله مواردی است که عموما توسط رسانه ها اتفاق می افتد. لذا هر از چند گاهی شخصیتی در موضوعات مختلف ورزشی، اجتماعی، فرهنگی و ... مورد توجه ویژه قرار می گیرد و آنتن های مختلفی در اختیارش قرار می گیرد و پس از چندی با وجود جریاناتی از این دست شخص به حاشیه رانده می شود.

و در پایان آنکه یکی از بزرگترین اشتباهات ما این است که افراد را ملاک و معیار حق و باطل بودن می دانیم نه حق را در صورتی که تاریخ به ما نشان داد که حق و باطل را با معیار شخصیتها نمى توان شناخت. چنانکه در جریان جنگ جمل مردى از صحابه ى امام على "ع" سخت گرفتار دودلى و تردید شده بود، زیرا از یک طرف على را مى دید و شخصیت هاى بزرگى که همراه او شمشیر مى زدند و از طرف دیگر عایشه و شخصیتهائى مانند طلحه و زبیر (آنکه حتى در روز سقیفه جزء متحصنین در خانه على بوده، در رکاب او و بر علیه على شمشیر مى زنند.) از حضرت علی(ع) سوال نمود فرمودند: انک لملبوس علیک، ان الحق و الباطل لا یعرفان باقدار الرجال، اعرف الحق تعرف اهله و اعرف الباطل تعرف اهله:

یعنى تو سخت در اشتباهى، حق و باطل را با معیار شخصیتها نمى توان شناخت «تو به جاى اینکه حق و باطل را مقیاس شخصیت ها و قهرمانها قرار دهى، قهرمانها را مقیاس حق و باطل قرار داده اى، تو مى خواهى حق را با مقیاس افراد بشناسى، برعکس رفتار کن» نخست خود حق را بشناس که اهل حق را خواهى شناخت و خود باطل را بشناس که اهل باطل را خواهى شناخت. (نقل استاد شهید مطهرى از کتاب على و بنوه)

و العاقبه للمتقین