اعمال شب های قدر را یکبار با خودم مرور می کنم برخی اعمال مشترک بین این شبها و برخی مخصوص هر شب. از نماز و قرائت قرآن و ادعیه وارده تا غسل و استغفار و زیارت سید الشهداء و برپاداشتن احیاء.

باور عمده جامعه مذهبی ما این است که باید این شب را تا سحر بیدار ماند و بسته به مذاق و ذائقه خودمان هر چه بیشتر می توانیم اعمال فوق را انجام دهیم با نگاهی صرفا کمی، یعنی باید همه دعای جوشن را از اول تا آخر بخوانیم و سوره های وارد شده و صد رکعت نماز و ...اما اینکه گمشده ما در این اعمال چیست؟ درد ما چیست؟ کیفیت این اعمال چیست و قرار است بعد از انجام این اعمال چه اتفاقی برای ما رقم بخورد و چه تاثیری در زندگی و رفتار و منش من داشته باشد کمتر مورد توجه قرار می گیرد.

ان شاء الله امشب می خواهم اگر توفیق الهی رفیق بود و عمر باقی،  بجای تکرار سریع و بی روح الفاظ و عبارات ادعیه و قرآن، با معانی ادعیه و قرآن بیشتر مانوس شوم و بیشتر بیندیشم،  حتی اگر در بند اول دعای جوشن کبیر متوقف شوم و چند سطر بیشتر نخوانم.

الهی آْمین