در دعای روز هشتم ماه رمضان چنین خواندیم:

بسم الله الرمن الرحیم

اَللّهُمَّ ارْزُقْنی فیهِ رَحْمَةَ الاْیتامِ

وَاِطْعامَ اْلطَّعامِ

وَاِفْشآءَ السَّلامِ

 وَصُحْبَةَ الْکِرامِ                                     

 بِطَوْلِکَ یا مَلْجَاَ الاْمِلینَ 

خدایا روزیم گردان در این ماه مهرورزی نسبت به یتیمان و خوراندن طعام و به آشکار کردن سلام و هم‌نشینی با کریمان به فضل و کرمت ای پناه آرزومندان.

 ماه رمضان بهانه ای است برای جمع شدن اقوام و خویشان در کنار هم بر سر سفره و خوان افطار و لحظات ناب افطار را با هم بودن و نفس کشیدن و چه خاطرات زیبایی هر کدام از ما از این شبها و لحظات داریم. اصل این عمل بسیار عالی است و حداقل آن این است که برای بسیاری از ما که در طول سال همدیگر را کمتر می بینیم موقعیت جدید و متفاوتی می آفریند.اما این سفره قرار نیست فقط محدود به اقوام و خویشان بشود بلکه باید سهمی هم برای فقیران و یتیمان درنظر گرفت کسانی که در طول سال شاید هیج جایی در کنار سفره ما ندارند. شاید هر کدام از ما شرایط اقتصادی بد موجود را دستاویزی برای عدم توجه به این موضوع بدانیم و با این توجیه قضیه را حل شده فرض کنیم. اما اگر هر کس به اندازه وسع خود در این راه گام بر دارد حتما اتفاق مبارکی خواهد افتاد. نبی مکرم اسلام در خطبه شعبانیه که در روزهای پایانی ماه شعبان در رابطه با فضائل و اعمال ماه مبارک رمضان ایراد فرمودند در ارتباط پاداش افطاری دادن به روزه داران در ماه رمضان فرمودند: هرکس در این ماه مبارک روزه داری را طعام و افطاری دهد، روز قیامت که قدم‌ها بر صراط می‌لغزد قدم او نخواهد لغزید.

در این هنگام یکی از مسلمانان سؤال کرد: یا رسول الله اگر چنانچه کسی این توانایی را نداشته باشد که دیگران را مهمان کند و به آنان طعام داده ،آن‌ها را سیر کند چه کند؟ حضرت فرمودند: حتی اگر می‌تواند که به نصف خرما یا جرعه آبی دیگران را مهمان کند برای دوری از آتش جهنم، انجام دهد.

سفارش مولای ما امیر المومنین علی(ع) به فرزندانش هنوزاز اعماق قرنها به گوش می رسد که الله الله فی الیتامی و الفقراء و بدون شک ما نیز مخاطب این سفارشیم.

بد نیست با توجه به نزدیک شدن به زاد روز تولد سبط اکبر رسول اکرم امام حسن مجتبی(ع) و روز اکرام، سبد کالایی به فراخور وسعمان تهیه و در دستان نیازمندی قرار دهیم.